درباره داروی تتراکوزاکتاید
طبقه بندی: هورمون های هیپوتالاموس و هیپوفیز
طبقه بندی درمانی : هورمون ها و جایگزین های سنتزی – غدد فوق کلیه
موارد مصرف تتراکوزاکتاید
داروی تتراکوزاکتاید یک پلی‌پیتید صناعی با خصوصیات مشابه با کورتیکوتروپین می‌باشد. و جهت تشخیص و ارزیابی نارسایی آدرنوکورتیکال کاربرد دارد.
اگرچه این دارو همانند کورتیکوتروپین کاربرد درمانی در اکثر حالات درمان با کورتیکواستروئید سیستمیک داشته است اما هم اکنون کاربردهای نادری در این چنین موارد دارا می‌باشد.
تتراکوزاکتاید معمولاً به فرم استات مصرف می‌شود اگرچه اغلب دوزها براساس خود تتراکوزاکتاید بیان می‌شوند.
مکانیسم اثر تتراکوزاکتاید
تتراکوزاکتاید با تحریک قشر آدرنال باعث ترشح استروئیدهای آدرنال از قبیل هیدروکورتیزون – کورتیزون – مواد آندروژنیک و مقدار کمی آلدسترون می شود
متعاقب تزریق داخل وریدی این دارو فارماکوکینتیک ۳ مرحله‌ای آن ظاهر می‌شود. دارو به سرعت از پلاسما حذف می‌شود که این کار عمدتاً از طریق توزیع در غدد آدرنال و کلیه‌ها صورت می‌پذیرد. و توسط اندوپپتیدازهای سرم به الیگوپپتیدهای غیرفعال تبدیل می‌شود. اکثر یک دوز تجویزی طی ۲۴ ساعت از طریق ادرار رفع می‌شود. نیمه‌عمر نهایی دارو حدود ۳ ساعت می‌باشد.
سایر عوارض :
قلبی عروقی: برادی کاردی، افزایش فشار خون، ادم محیطی، تاکی کاردی
پوستی: راش پوستی، کهیر در محل تزریق (همراه با قرمزی)
واکنش ازدیاد حساسیت: آنافیلاکسی، واکنش ازدیاد حساسیت
افزایش اثرات داروها توسط تتراکوزاکتاید:
کلونازپام، دیازپام، نیترازپام، فنوباربیتال، فنی‌توئین، پریمیدون، فرآورده‌های والپروات
هشدار ها تتراکوزاکتاید
در صورت سابقه حساسیت به کورتیکواستروئیدها با احتیاط مصرف شود
دارو های هم گروه تتراکوزاکتاید
منبع: انجمن داروسازان ایران
تحریره وب سایت دکتر حبیبه نژاد بیگلری – فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان
