فاکتور نکروز تومور
فاکتور نکروز تومور، به انگلیسی: Tumor necrosis factors نام گروهی ازسیتوکین ها هستند که موجب آپویتوز خزان یاخته ای سلولها می‌شوند. این سایتوکین‌ها اغلب در سلولهای ایمنی تولید می‌شوند و در بسیاری از واکنش‌های ایمنی بدن نیز نقش دارند
نکروز چیست؟ نکروز ، مرگ ناحیه محدود از بافت گیاهی یا حیوانی در اثر بیماری یا آسیب دیدگی می باشد . نکروز نوعی مرگ زودرس بافتی است . نکروز بیشتر از آپوپتوز یا مرگ سلولی برنامه ریزی شده متمایز می شود، که توسط سلول های داخلی تنظیم می شوند و نقش مهمی در رشد جنین ایفا می کند ، و به عنوان یک مکانیسم محافظ در برابر بیماری و عوامل دیگر عمل می کنند
نکروز ممکن است از نظر طبیعی ، از نظر جسمی و بیولوژیکی ، صدمات گسترده ای را به دنبال داشته باشد. نمونه هایی از صدمات جسمی شامل بریدگی ، سوختگی ، کبودی ، محرومیت اکسیژن (آنوکسی) و هایپرترمی است. صدمات بیولوژیکی می تواند شامل حمله ایمنی و اثرات عوامل ایجاد کننده بیماری باشد. از نکات مهم مرگ و میر بافت نکروز می توان به نکروز avascular و gangrene اشاره کرد که در نتیجه عدم تامین خون به ناحیه آسیب دیده است. Fasciitis اندام و یا ماهیچه نکروز کننده ، که در اثر عفونت باکتریایی به سرعت گسترش می یابد ایجاد می شود. و loxoscelism ، که در آن زهر در نیش از یک عنکبوت لوزالوس (Loxosceles) زخم گانگرنس ایجاد می کند. این آسیب ها و بیماری ها فرآیندهای متابولیک داخل سلولی مهم را مهار می کنند ، که در نتیجه آنزیم های داخل سلولی بر اثر آسیب وارد شده و سلول های آسیب دیده را نابود می کنند. ضایعات ناشی از نکروز اغلب از اهمیت تشخیصی برخوردار هستند.
علائم اولیه سلولی نکروز شامل تورم میتوکندری است، فرایندی که باعث اختلال در متابولیسم اکسیداتیو داخل سلولی می شود. بعداً، چگالی های موضعی با تراکم مواد ژنتیکی ظاهر می شوند. اندامکهای سیتوپلاسمی مختل شده و سلولهای مبتلا از سلولهای همسایه جدا می شوند. انحلال لیزوزوم ها، که به طور معمول در آنزیم های هیدرولیتیک قرار دارند، منجر به اسیدوز درون سلول می شود. هسته متورم و تاریک می شود (پیکنوز) و در نهایت پارگی (کاریولیز). غشای بیرونی سلول نیز پارگی می کند ، در نتیجه از بین رفتن ظرفیت پمپاژ یونی و جریان سریع یون های سدیم و کلسیم به داخل سلول درون سلولی و در نتیجه شوک اسمزی (تغییر ناگهانی در غلظت املاح داخل سلولی و خارج سلولی) ایجاد می شود.
هر آنچه متولد می شود در نهایت می میرد. ما به عنوان انسان امیدواریم که زندگی طولانی و سالم داشته باشیم و از سن پیری بمیریم ، اما گاهی اوقات اوضاع پیش می رود ، و ما آن را تا این حد دور نمی کنیم. در مورد هر یک از سلول های ما نیز همین موضوع وجود دارد. سلول می تواند زندگی خود را پشت سر بگذارد ، کار خود را انجام دهد و در پایان چرخه زندگی طبیعی خود (فرایندی به نام آپوپتوز) بمیرد . اما گاهی اوقات ، چیزی غیر منتظره اتفاق می افتد ، و زود می میرد . مرگ سلولی غیر طبیعی به نام نکروز نامیده می شود و درست مانند هر چیزی که می میرد ، هیچ روند معکوسی ندارد.
به طور کلی ، دو مرحله وجود دارد که یک سلول از بین می رود:
- پروتئین های داخل سلول تجزیه می شوند
- بدن آنزیمی برای هضم این سلولهای مرده آزاد می کند
فرآیند آپوپتوز بخشی طبیعی از چرخه زندگی سلول است و بدن آماده است تا مواد سلول مرده را از بین ببرد. با این حال ، در نکروز بدن آمادگی لازم برای برداشتن سلولهای مرده را ندارد و در نتیجه باعث ایجاد پاسخ التهابی می شود.
انواع نکروز
شش نوع نکروز وجود دارد:
- نکروز انعقادی
- نکروز مایع کننده
- نکروز تصادفی
- نکروز چربی
- نکروز فیبروئید
- نکروز لوزه ای
نوع نکروز غالباً براساس نحوه مراقبت سلولها از مرگ ، قابل دسته بندی است . بعضی اوقات کل سلول ساختار خود را از دست می دهد و بعضی اوقات معماری بیرونی یکسان باقی می ماند و فقط درون آن متاثر می شود.
نکروز ممکن است به دلیل عوامل بیرونی یا داخلی رخ دهد
- عوامل بیرونی
عوامل خارجی ممکن است شامل ترومای مکانیکی (آسیب جسمی به بدن که باعث از بین رفتن سلول می شود) ، آسیب رساندن به رگ های خونی (که ممکن است خونرسانی به بافت مرتبط را مختل کند) و ایسکمی باشد. اثرات حرارتی (درجه حرارت بسیار بالا یا پایین) به دلیل اختلال در سلول ها می تواند منجر به نکروز شود.
در سرمازدگی ، بلورهایی شکل می گیرند و باعث افزایش فشار بافت و مایعات باقیمانده می شوند که باعث ترکیدن سلول ها می شوند. در شرایط شدید بافتها و سلولها از طریق فرآیند غیرقابل کنترل تخریب غشاها و سیتوزول می میرند.
- عوامل داخلی
عوامل داخلی ایجاد کننده نکروز عبارتند از: اختلالات تروفونوروتیک (بیماری هایی که به دلیل عملکرد نقص عصب در بخشی از اندام رخ می دهد که منجر به عدم تغذیه می شود). آسیب و فلج سلولهای عصبی . آنزیم های لوزالمعده (لیپاز) عامل اصلی نکروز چربی است.
نکروز توسط مؤلفه های سیستم ایمنی بدن مانند سیستم مکمل قابل فعال سازی است. برنامه های نکروز ناشی از پاتوژن در سلول های دارای موانع ایمنی (مخاط روده) ممکن است تهاجم پاتوژن ها را از طریق سطوح تحت تأثیر التهاب کاهش دهد. سموم و پاتوژنها ممکن است باعث نکروز شوند . سمومی مانند سم مار ممکن است آنزیمها را مهار کرده و باعث مرگ سلول شود.
شرایط پاتولوژیک با ترشح ناکافی سایتوکاین ها مشخص می شود . اکسید نیتریک (NO) و گونه های اکسیژن واکنش پذیر (ROS) نیز با مرگ شدید سلول های عصبی همراه هستند. یک نمونه کلاسیک از بیماری نکروز ایسکمی است که منجر به کاهش شدید اکسیژن ، گلوکز و سایر فاکتورهای آبگریز می شود و باعث مرگ شدید نکروز سلول های اندوتلیال و سلولهای غیر تکثیر دهنده بافتهای اطراف (نورونها ، کاردیومیوسیتها ، سلولهای کلیوی و غیره) می شود. داده های سیتولوژیک اخیر نشان می دهد که مرگ نکروتیک نه تنها در حوادث پاتولوژیک رخ می دهد بلکه همچنین جزئی از برخی فرایندهای فیزیولوژیکی است.
منبع ویکی پدیا
