پیشینهمطالعات قبلی، مزایای بالقوه راپامایسین (rapamycin) یا راپالوگ (rapalogs) را برای درمان افراد مبتلا به توبروس اسکلروزیس پیچیده (tuberous sclerosis complex ) نشان داده‌‌اند. اگر چه اورولیموس (everolimus) (یک راپالوگ) در حال حاضر توسط FDA (سازمان غذا و دارو) و EMA (آژانس پزشکی اروپا) برای آنژیومیولیپومای (angiomyolipoma) کلیوی و ساب‌اپاندیمال ژانت‌سل آستروسیتوما (subependymal giant cell astrocytoma) مرتبط با توبروس اسکلروزیس پیچیده مورد تایید قرار گرفته، کاربردهای آن برای تظاهرات دیگر توبروس اسکلروزیس پیچیده هنوز ثابت نشده است. یک مطالعه مطالعه مروری نظام‌‌مند برای نعیین ارزش بالینی راپامایسین یا راپالوگ برای تظاهرات مختلف توبروس اسکلروزیس پیچیده ضروری است.اهدافتعیین اثربخشی راپامایسین یا راپالوگ در افراد مبتلا به توبروس اسکلروزیس پیچیده برای کاهش اندازه تومور و سایر تظاهرات و ارزیابی ایمنی راپامایسین یا راپالوگ در رابطه با اثرات سوء آن‌ها.روش های جستجومطالعات مرتبط توسط نویسندگان از پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌‌های کنترل‌‌شده کاکرین (CENTRAL)؛ Ovid Medline و clinicaltrials.gov شناسایی شد. همچنین منابع مرتبط مانند و مجموعه مقالات کنفرانس‌‌ها و خلاصه مقالات کنفرانس‌‌ها برای مثال کنفرانس‌‌های بین‌‌المللی تحقیقات توبروز اسکلروزیس پیچیده (Tuberous Sclerosis Complex International Research Conferences)، سایر کنفرانس‌‌های بین‌‌المللی تحقیقات توبروس اسکلروزیس پیچیده و نشست ژنوم انسانی (Human Genome Meeting) توسط نویسندگان جست‌وجو شدند. مادامی که ترجمه انگلیسی برای گزارش‌‌های غیرانگلیسی در دسترس بود، ما برای جست‌وجوها هیچ محدودیت زبانی قرار ندادیم.
تاریخ آخرین جست‌وجوها: ۱۴ مارچ .2016معیارهای انتخابمطالعات تصادفی‌سازی یا شبه‌تصادفی‌سازی درباره راپامایسین یا راپالوگ در افراد مبتلا به توبروس اسکلروزیس پیچیده.

 گردآوری و تحلیل داده‌هااطلاعات به‌‌طور جداگانه توسط دو نویسنده با استفاده از فرم استاندارد استخراج شد. گرد‌‌آوری داده‌‌ها توسط یک نویسنده تأیید شد. خطر سوگیری (Bias) برای هر مطالعه به طور جداگانه توسط دو نویسنده مورد بررسی قرار گرفته و توسط یک نویسنده تایید شد.نتایج اصلیدر این مطالعه مروری، سه مطالعه کنترل‌‌شده با دارونما با مجموع ۲۶۳ شرکت‌‌کننده (محدوده سنی ۰.۸ تا ۶۱ سال؛ ۱۲۲ شرکت‌‌کننده مرد و ۱۴۱ شرکت‌‌کننده زن؛ با طول متغیر مدت زمان مطالعه) انتخاب شدند. ما به جز برای پاسخ به ضایعات پوستی که به دلیل خطر سوگیری فرسایشی (attrition) دارای کیفیت پائین بودند، شواهدی با کیفیت بالا یافتیم. به طور کلی، ۱۷۵ شرکت‌‌کننده در بازوی درمان (راپامایسین یا اورولیموس) و ۸۸ شرکت‌‌کننده در بازوی دارونما وجود داشت. همه شرکت‌‌کنندگان با توجه به معیارهای تشخیصی حداقل،مبتلا به توبروس اسکلروزیس پیچیده بودند. کیفیت در توصیف روش‌‌های مطالعه آمیخته بود، اگرچه ما بیشتر حوزه‌‌هایی را با خطر پائین سوگیری ارزیابی کردیم. کورسازی بازوهای درمان با موفقیت در تمام مطالعات انجام شد. با این حال، دو مطالعه، تخصیص پنهان را گزارش ندادند. دو مطالعه انتخاب شده توسط داروسازی Novartis تامین اعتبار شدند.
دو مطالعه (۲۳۵ شرکت‌‌کننده) از نوع خوراکی اورولیموس (راپالوگ) (به طور منظم) استفاده کردند. این مطالعات پاسخ به اندازه تومور را از نظر تعداد افراد با کاهش در حجم کلی تومور به ۵۰% یا بیشتر نسبت به پایه گزارش کردند. شرکت‌‌کنندگان در بازوی درمان (دو مطالعه؛ ۱۶۲ شرکت‌‌کننده؛ شواهد با کیفیت بالا) به‌‌طور قابل‌توجهی بیشتر به کاهش ۵۰% اندازه آنژیومیولیپومای کلیوی رسیدند، خطر نسبی (RR): ۲۴.۶۹؛ (۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۳.۵۱ تا ۱۷۳.۴۱) (P = 0.001). برای آستروسیتوما ژانت‌سلول ساب‌اپاندیمال، تجزیه و تحلیل ما از یک مطالعه (۱۱۷ شرکت‌‌کننده؛ شواهد با کیفیت بالا) نشان داد که شرکت‌‌کنندگان به طور قابل‌توجهی بیشتر در بازوی درمان کاهش ۵۰% در اندازه تومور داشتند، RR: ۲۷.۸۵؛ (۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۱.۷۴ تا ۴۴۴.۸۲) (۰.۰۲ :P). در تجزیه و تحلیل‌‌ها نسبت شرکت‌‌کنندگانی که در دو مطالعه انتخاب شده پاسخ پوستی نشان دادند، به طور قابل‌توجهی در بازوهای درمانی افزایش یافته بود،RR: ۵.۷۸؛ (۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۲.۳۰ تا ۱۴.۵۲) (۰.۰۰۰۲ :P) (دو مطالعه؛ ۲۲۴ شرکت‌‌کننده؛ شواهد با کیفیت بالا). در یک مطالعه (۱۱۷ شرکت‌‌کننده)، در گروه دارونما تغییر متوسط فراوانی تشنج برابر ۲.۹ – در ۲۴ ساعت (۹۵% فاصله اطمینان (CI): 4.0 – تا ۰.۱ – ) در گروه درمان در مقابل ۴.۱ – در ۲۴ ساعت (۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۱۰.۹ – تا ۵.۸) بود. در یک مطالعه، در یکی از ۷۹ شرکت‌‌کننده در گروه درمان در مقابل سه شرکت‌‌کننده از ۳۹ شرکت‌‌کننده در گروه دارونما، سطح کراتینین خون افزایش یافته بود، در حالی که درصد میانه تغییر متوسط حجم بازدمی در یک ثانیه در بازوی درمان برابر ۱ – % نسبت به ۴ – % در بازوی دارونما بود. در یک مطالعه (۱۱۷ شرکت کننده؛ شواهد با کیفیت بالا)، آن شرکت‌‌کنندگانی که درمان دریافت کردند، خطر مشابهی برای تجربه عوارض جانبی در مقایسه با کسانی که درمان دریافت نکردند، داشتند،RR: ۱.۰۷؛ (۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰.۹۶ تا ۱.۲۰) (۰.۲۴ :P). با این حال، همان‌طور که از دو مطالعه مشهود بود (۲۳۵ شرکت‌‌کننده؛ شواهد با کیفیت بالا)، خود درمان به تنهایی به‌‌طور قابل توجهی عوارض جانبی بیشتری داشت و در نتیجه به خروج از مطالعه، قطع درمان، یا کاهش در سطح دوز منجر شد،RR: ۳.۱۴؛ (۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۱.۸۲ تا ۵.۴۲) (۰.۰۰۰۱ <P).
یک مطالعه (۲۸ شرکت‌‌کننده) درمان موضعی (پوست) راپامایسین را مورد استفاده قرار داد. این مطالعه پاسخ به ضایعات پوستی را از نظر ادراک شرکت‌‌کنندگان نسبت به ظاهر پوست خود پس از درمان گزارش داد. بود، تمایل به بهبودی از نظر درک شرکت‌‌کنندگان از ظاهر پوست خود وجود داشت، اگر چه معنی‌‌دار نبود،RR: ۱.۸۱؛ (۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰.۸۰ تا ۴.۰۶؛ شواهد با کیفیت پائین) (۰.۱۵ :P). این مطالعه گزارش داد که هیچ عوارض جانبی جدی مربوط به محصول مورد مطالعه وجود نداشت و هیچ جذب سیستمیک قابل تشخیص از راپامایسین در طول دوره مطالعه وجود نداشت.نتیجه‌گیری‌های نویسندگانما شواهدی یافتیم که نشان می‌‌دهد اورولیموس خوراکی به طور قابل توجهی نسبت افرادی را که کاهش ۵۰% در اندازه ساب‌اپاندیمال ژانت‌سل آستروسیتوما و آنژیومیولیپومای کلیوی داشتند، افزایش داده است. اگرچه ما قادر به تعیین رابطه بین عوارض جانبی گزارش شده و درمان نیستیم، شرکت‌‌کنندگانی که درمان دریافت کردند خطر مشابهی را از تجربه عوارض جانبی در مقایسه با کسانی که این درمان را دریافت نکردند، داشتند. با این وجود، خود درمان به‌طور قابل‌توجهی خطر را ابتلا به کاهش دوز، وقفه یا خروج از مطالعه افزایش داده است. این موضوع از برنامه‌‌های بالینی در حال انجام اورولیموس خوراکی برای ساب‌اپاندیمال ژانت‌سل آستروسیتوما و آنژیومیولیپومای کلیوی پشتیبانی می‌‌کند. اگرچه اثرات مفید اورولیموس خوراکی در ضایعات پوستی نشان داده شد، راپامایسین موضعی فقط گرایش غیرمعنی‌‌داری را از بهبود نشان داد. اثربخشی روی ضایعات پوستی باید در تحقیقات آینده بیشتر بررسی شود. اثرات سودمند راپامایسین یا راپالوگ بر توبروس اسکلروزیس پیچیده باید در دیگر تظاهرات بیماری مورد مطالعه بیشتر قرار گیرد.

خلاصه به زبان سادهداروهایی که هدفشان از بین بردن علائم بالینی توبروس اسکلروزیس پیچیده است.سوال مطالعه مروری
ما شواهد موجود را در مورد اثر راپامایسین یا راپالوگ برای کاهش شدت علایم بالینی در افراد مبتلا به توبروس اسکلروزیس پیچیده بررسی کردیم.

پیشینه
توبروس اسکلروزیس یا توبروس اسکلروزیس پیچیده یک بیماری ژنتیکی ناشی از جهش در ژن‌‌های توبروز اسکلروزیس پیچیده ۱ یا توبروس اسکلروزیس پیچیده ۲ است که بر چند اندام مانند مغز، کلیه‌‌ها، قلب، ریه‌‌ها و پوست تأثیر می‌‌گذارد. گزارش شده که بروز آن حدود یک در ۶۰۰۰ است. مطالعات قبلی مزایای بالقوه راپامایسین یا راپالوگ را برای درمان افراد مبتلا به توبروس اسکلروزیس پیچیده نشان داده‌‌اند. اگر چه اورولیموس (یک راپالوگ) در حال حاضر توسط FDA (سازمان غذا و دارو) و EMA (آژانس پزشکی اروپا) برای تومورهای مرتبط با توبروس اسکلروزیس پیچیده تایید شده (ساب‌اپاندیمال ژانت‌سل آستروسیتوما و آنژیومیولیپومای کلیوی)، استفاده از این داروها برای درمان علائم دیگر این بیماری هنوز به تأیید نرسیده است. هدف از این مطالعه مروری، گرد‌‌آوری کارآزمایی‌‌های بالینی در این زمینه برای تایید ارزش بالینی راپامایسین و راپالوگ برای نشانه‌‌های مختلف توبروس اسکلروزیس پیچیده است.
تاریخ جست‌وجو: شواهد تا ۱۴ مارچ ۲۰۱۶ به‌‌روز است.

ویژگی‌های مطالعه
این مطالعه مروری شامل سه مطالعه با ۲۶۳ شرکت‌‌کننده مبتلا به توبروس اسکلروزیس پیچیده بین سنین 0.8 و ۶۱ سال سن بود. با این حال، یک مطالعه شامل پنج فرد مبتلا به لیمفانژیولیومیوماتوزیز (lymphangioleiomyomatosis) پراکنده (بدون توبروس اسکلروزیس پیچیده) بود که ما نمی‌‌توانستیم آن را از تجزیه و تحلیل حذف کنیم. مطالعات به مقایسه راپامایسین یا راپالوگ با دارونما پرداختند و بیماران به‌‌طور تصادفی به گروه‌‌های درمانی اختصاص یافتند. مدت زمان مطالعات متنوع بود. دو مطالعه انتخاب شده توسط داروسازی نوارتیس (Novartis) حمایت مالی شدند.

نتایج اصلی
شواهدی وجود دارد که اورولیموس خوراکی (راپالوگ) تعداد بیماران را با کاهش ۵۰% در اندازه ساب‌اپاندیمال ژانت‌سل آستروسیتوما و آنژیومیولیپومای کلیوی افزایش می‌‌دهد. همچنین اورولیموس خوراکی نیز از نظر پاسخ به ضایعات پوستی سودمند بود، اگرچه استفاده از راپامایسین به پوست فقط کمی تمایل به بهبود را نشان داد. کسانی که درمان دریافت کردند در مقایسه با کسانی که درمان دریافت نکردند، خطر مشابهی در تجربه عوارض جانبی داشتند. با این حال، بیشتر افراد دریافت‌‌کننده درمان فعال، عوارض جانبی شدیدی را نسبت به گروه کنترل تجربه کردند که باعث خروج آن‌‌ها از مطالعه، توقف موقت درمان یا کاهش دوز شد.

کیفیت شواهد
دو مطالعه از مطالعات انتخاب شده به طور کلی در طراحی مطالعه خطر کم سوگیری داشتند، به جز یک مطالعه که در آن مشخص نبود افراد از گروه درمانی که در آن قرار داشتند، مطلع هستند یا خیر. یکی دیگر از مطالعات از نظر طرح مطالعه به عنوان مثال، به دلیل وجود داده‌‌های ازدست رفته و عدم شفافیت در مورد چگونگی تخصیص افراد به گروه‌‌های مختلف، درجات مختلفی را از خطر سوگیری نشان داد. نتایج حاصل از مطالعات به جز پاسخ به ضایعات پوستی در استفاده از راپامایسین موضعی به دلیل وجود داده‌‌های ازدست رفته و فراوانی تشنج، به علت روش انتخاب شرکت‌‌کنندگان، به طور کلی دارای کیفیت بالایی بودند.

خلاصه به زبان سادهداروهایی که هدفشان از بین بردن علائم بالینی توبروس اسکلروزیس پیچیده است.سوال مطالعه مروری
ما شواهد موجود را در مورد اثر راپامایسین یا راپالوگ برای کاهش شدت علایم بالینی در افراد مبتلا به توبروس اسکلروزیس پیچیده بررسی کردیم.

پیشینه
توبروس اسکلروزیس یا توبروس اسکلروزیس پیچیده یک بیماری ژنتیکی ناشی از جهش در ژن‌‌های توبروز اسکلروزیس پیچیده ۱ یا توبروس اسکلروزیس پیچیده ۲ است که بر چند اندام مانند مغز، کلیه‌‌ها، قلب، ریه‌‌ها و پوست تأثیر می‌‌گذارد. گزارش شده که بروز آن حدود یک در ۶۰۰۰ است. مطالعات قبلی مزایای بالقوه راپامایسین یا راپالوگ را برای درمان افراد مبتلا به توبروس اسکلروزیس پیچیده نشان داده‌‌اند. اگر چه اورولیموس (یک راپالوگ) در حال حاضر توسط FDA (سازمان غذا و دارو) و EMA (آژانس پزشکی اروپا) برای تومورهای مرتبط با توبروس اسکلروزیس پیچیده تایید شده (ساب‌اپاندیمال ژانت‌سل آستروسیتوما و آنژیومیولیپومای کلیوی)، استفاده از این داروها برای درمان علائم دیگر این بیماری هنوز به تأیید نرسیده است. هدف از این مطالعه مروری، گرد‌‌آوری کارآزمایی‌‌های بالینی در این زمینه برای تایید ارزش بالینی راپامایسین و راپالوگ برای نشانه‌‌های مختلف توبروس اسکلروزیس پیچیده است.
تاریخ جست‌وجو: شواهد تا ۱۴ مارچ ۲۰۱۶ به‌‌روز است.

ویژگی‌های مطالعه
این مطالعه مروری شامل سه مطالعه با ۲۶۳ شرکت‌‌کننده مبتلا به توبروس اسکلروزیس پیچیده بین سنین 0.8 و ۶۱ سال سن بود. با این حال، یک مطالعه شامل پنج فرد مبتلا به لیمفانژیولیومیوماتوزیز (lymphangioleiomyomatosis) پراکنده (بدون توبروس اسکلروزیس پیچیده) بود که ما نمی‌‌توانستیم آن را از تجزیه و تحلیل حذف کنیم. مطالعات به مقایسه راپامایسین یا راپالوگ با دارونما پرداختند و بیماران به‌‌طور تصادفی به گروه‌‌های درمانی اختصاص یافتند. مدت زمان مطالعات متنوع بود. دو مطالعه انتخاب شده توسط داروسازی نوارتیس (Novartis) حمایت مالی شدند.

نتایج اصلی
شواهدی وجود دارد که اورولیموس خوراکی (راپالوگ) تعداد بیماران را با کاهش ۵۰% در اندازه ساب‌اپاندیمال ژانت‌سل آستروسیتوما و آنژیومیولیپومای کلیوی افزایش می‌‌دهد. همچنین اورولیموس خوراکی نیز از نظر پاسخ به ضایعات پوستی سودمند بود، اگرچه استفاده از راپامایسین به پوست فقط کمی تمایل به بهبود را نشان داد. کسانی که درمان دریافت کردند در مقایسه با کسانی که درمان دریافت نکردند، خطر مشابهی در تجربه عوارض جانبی داشتند. با این حال، بیشتر افراد دریافت‌‌کننده درمان فعال، عوارض جانبی شدیدی را نسبت به گروه کنترل تجربه کردند که باعث خروج آن‌‌ها از مطالعه، توقف موقت درمان یا کاهش دوز شد.

کیفیت شواهد
دو مطالعه از مطالعات انتخاب شده به طور کلی در طراحی مطالعه خطر کم سوگیری داشتند، به جز یک مطالعه که در آن مشخص نبود افراد از گروه درمانی که در آن قرار داشتند، مطلع هستند یا خیر. یکی دیگر از مطالعات از نظر طرح مطالعه به عنوان مثال، به دلیل وجود داده‌‌های ازدست رفته و عدم شفافیت در مورد چگونگی تخصیص افراد به گروه‌‌های مختلف، درجات مختلفی را از خطر سوگیری نشان داد. نتایج حاصل از مطالعات به جز پاسخ به ضایعات پوستی در استفاده از راپامایسین موضعی به دلیل وجود داده‌‌های ازدست رفته و فراوانی تشنج، به علت روش انتخاب شرکت‌‌کنندگان، به طور کلی دارای کیفیت بالایی بودند.