دیستروفی عضلانی لیمب گیردل

دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل واژه ای مربوط به یک گروه بیماری است که منجر به ضعف و تحلیل عضلات در دست ها و پاها میشوند. ماهیچه هایی که بیشتر تحت تاثیر قرار میگرند ، ماهیچه های نزدیک به تنه ( proximal ) بویژه عضلات شانه ، بالای دست ها ، ناحیه لگن خاصره و ران ها میباشد. شدت ، سن شروع و ویژگی های دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل در میان بسیاری از زیرمجموعه های این بیماری متنوع است و ممکن است حتی میان افراد یک خانواده نیز متفاوت باشد. علائم و نشانه ها ممکن است در هر سنی ظاهر شوند و عموما با گذر زمان بدتر شوند ، گرچه در برخی موارد علائم خفیف میمانند. در مراحل ابتدایی دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل ، افراد بیمار ممکن است قدم زدن غیر عادی داشته باشند )اردک وار)  و  همچنین به سختی بدوند. به علت ماهیچه های ران ضعیفشان ، ممکن است برای بلند شدن از حالت نشسته ، به استفاده از دست هایشان نیاز داشته باشند. همانطور که بیماری پیشرفت میکند ، در نهایت ممکن است افراد به ویلچیر نیاز پیدا کنند. تحلیل عضلات ممکن است منجر به تغییرات در حالت یا ظاهر شانه ها ، کمر و دست ها شود. بویژه، عضلات ضعیف شانه منجر به  بیرون زدگی استخوان کتف  از کمر میشوند ، نشانه ای که به عنوان بال های کتفی( scapular winging ) شناخته میشود.

افراد بیمار ممکن است همچنین یک انحنا در پایین کمر (lordosis) یا نخاعی که به طرفین انحنا داشته باشد (scoliosis) داشته باشند. برخی افراد سختی مفصل دارند که میتواند حرکت در لگن ، زانوها ، مچ پا یا آرنج ها را محدود کند. رشد بیش از حد ( hypertrophy)  عضلات ساق پا در برخی افراد با دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل ظاهر میشود. ضعف عضله قلب (کاردیومیوپاتی) در برخی فرم های دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل ظاهر میشود. برخی افراد بیمار مشکلات تنفسی ملایم تا شدید که مربوط به ضعف عضلات تنفسی میباشد را تجربه میکنند. در برخی موارد مشکلات تنفسی انقدر شدید است که افراد بیمار به استفاده از دستگاه کمک تنفسی ( تنفس مکانیکی) نیاز پیدا میکنند. هوش عموما در دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل ، تحت تاثیر قرار نمیگیرد ، گرچه تاخیر رشد و ناتوانی ذهنی در فرم های نادر بیماری ، گزارش شده است.

فراوانی دیستروفی عضلانی لیمب گیردل

تعیین شیوع دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل دشوار است زیرا ویژگیهای آن متنوع بوده و با ویژگیهای دیگر اختلالات عضلانی هم پوشانی دارد. شیوع این اختلال از ١ در  ١٤٥٠٠ تا ١ در ١٢٣٠٠٠ فرد تخمین زده شده است.

علل دیستروفی عضلانی لیمب گیردل

فرم های متنوع دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل ، از طریق جهش در ژن های متفاوت زیادی ایجاد میشوند. این ژن ها دستورالعمل هایی برای ساخت پروتئین های شرکت کننده در حفظ و ترمیم عضلات فراهم میکنند. برخی از پروتئین هایی که از این ژن ها تولید میشوند ، به دیگر پروتئین ها ملحق شده و به کمپلکس های پروتئینی بزرگتری تبدیل میشوند. این کمپلکس ها انسجام فیزیکی بافت ماهیچه ای را حفظ کرده و به انقباض ماهیچه کمک میکنند. دیگر پروتئین ها در سیگنالینگ سلولی ، ترمیم غشای سلولی یا حذف مواد زائد بالقوه سمی از سلول های ماهیچه ای نقش ایفا میکنند. دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل بر اساس الگوی توارث و علل ژنتیکی طبقه بندی میشود. دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل تیپ ١ شامل فرم هایی از اختلال است که با الگوی توارث اتوزومی غالب به ارث میرسند . جهش های ژن  LMNA منجر به دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل تیپ B  1میشود. دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل تیپ1C جزئی از یک گروه دیستروفی عضلانی به نام کاوئولینوپاتی ها میباشد که توسط جهش های ژن CAV3 ایجاد میشوند.

دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل تیپ ٢ شامل فرم هایی از اختلال است که با الگوی توارث اتوزومی مغلوب به ارث میرسند. Calpainopathy یا دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل تیپ 2A توسط جهش های ژن CAPN3 ایجاد میشود. تیپ 2A شایع ترین فرم دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل بوده و مسئول حدود ٣٠ درصد موارد است. Dysferlinopathy  نیز دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل تیپ 2B بوده و توسط جهش های ژن DYSF ایجاد میشود. Sarcoglycanopathies فرم هایی از دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل بوده که توسط جهش های ژن SGCA ، SGCB،  SGCG و SGCD ایجاد میشوند. این Sarcoglycanopathy ها به ترتیب به عنوان دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل تیپ 2D ، 2E ، 2C و 2F شناخته میشوند. جهش ژن TTN منجر به دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل تیپ 2J شده که تنها در جمعیت Finnish شناسایی شده است. جهش های ژن ANO5 منجر به دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل تیپ2L  میشوند. جهش های چندین ژن دیگر منجر به فرم هایی از دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل به نام Dystroglycanopathies میشود که شامل دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل تیپ  2I، 2K ، 2M و 2N میباشند. دیگر فرم های نادر دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل توسط جهش در چندین ژن دیگر ایجاد شده اند و برخی از آن ها هنوز شناسایی نشده است.

الگوی توارث دیستروفی عضلانی لیمب گیردل

دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل میتواند الگوهای توارث متفاوتی داشته باشد . بیشتر فرم های این بیماری با الگوی اتوزومال مغلوب به ارث میرسند. به این معنی که هر دو کپی ژن در هر سلول دارای جهش میباشند. والدین افراد با بیماری اتوزومی مغلوب هر کدام یک کپی از ژن جهش یافته را حمل میکنند ، اما آنها معمولا علائم و نشانه های بیماری را ندارند. چندین فرم نادر دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل با الگوی اتوزومال غالب به ارث میرسند ، به این معنی که یک کپی از ژن تغییر یافته در هر سلول برای ایجاد اختلال کافی است.

تحریریه وب سایت