سکته مغزی خاموش

سکته مغزی خاموش

جدول محتوایی

برچسب‌ها
(درباره اختلال حرکتی بیشتر بدانیم) آتروفی اختلال تیک اختلال کم توجهی اختلال یادگیری بیش فعالی بیماری مغز و اعصاب بیماریهای متابولیک چیست؟ بیماری کیاری یا کیاری تالیف دکتر نرجس جعفری تشنج تگاتارد حبیبه نژاد بیگلری داروهای موثر بر سیستم اعصاب مرکزی داروی لاموتریژین چیست؟ در درمان تشنج هایی که به سایر دارو پاسخ نداده است استفاده می شود دومپریدون دکتر حبیبه نژاد بیگلری دکتر حبیبه نژاد بیگلریفوق تخصص مغز و اعصاب کودکان دکتر حبیبه نژاد بیگلری فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان ریتالین ریسپریدون سدیم وال پرات سندرم عصبی همراه با حرکات اضافی چیست سیمیوال فلج مغزی فنوباربیتال فوق تخصص مغز و اعصاب فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان فوق تخصص مغزو اعصاب کودکان فوق تخصص مغز و اعصای کودکان قرص رهاکین قرص پردنیزولون كاربامازپين لوتیراستام مموری پاور مننژیت مُهره‌شِکافیا اسپینا بیفیدا مکمل ها نوار مغز چیست دکتر حبیبه نژاد بیگلری فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان ویگاباترین پیراستام چکیده جامعی از کتاب تکامل نلسون کلوبازام یا سرسام

سکته مغزی خاموش

برخی افراد بدون اینکه متوجه شوند دچار سکته مغزی می شوند. به این نوع سکته، سکته‌ مغزی خاموش گفته می شود و متاسفانه این سکته های مغزی علائمی ندارند که به راحتی قابل تشخیص باشند. علیرغم این، یک سکته مغزی خاموش می تواند باعث آسیب دائمی در مغز شما بشود.

اگر بیش از یک بار سکته مغزی خاموش داشته اید، ممکن است در حال حاضر مشکلات فکری و حافظه داشته باشید. سکته مغزی خاموش همچنین می تواند منجر به سکته های مغزی شدیدتر شود.

سکته مغزی خاموش چیست؟

سکته مغزی خاموش به سکته‌هایی اطلاق می‌شود که علائم در آن‌ها به سختی قابل تشخیص است. سکته های خاموش شایع تر از سکته های علامت دار هستند. در واقع، آنها ۱۴ برابر بیشتر از سکته های مغزی با علائم واضح رخ می دهند. تخمین زده می شود که بیش از یک سوم افراد ۷۰ ساله و بالاتر حداقل یک بار سکته مغزی خاموش داشته اند.

از آنجایی که اثرات سکته مغزی خاموش کمتر قابل توجه است، بسیاری از افرادی که آن را تجربه می کنند اصلاً از سکته مغزی آگاه نیستند. این افراد تنها بعداً در طول آزمایشات تصویربرداری این واقعیت را کشف می کنند که دچار سکته مغزی خاموش شده اند. این سکته‌ها معمولاً مناطقی از مغز که کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرند را تحت تأثیر قرار می‌دهند در حالی که سکته‌های بزرگ تر بر حرکات و زبان تأثیر می‌گذارند و تغییراتی را ایجاد می‌کنند که بلافاصله آشکار می‌شوند، در حالی که سکته‌های مغزی خاموش اغلب منجر به اختلال در حافظه می‌شوند.

تشخیص سکته های مغزی خاموش

در صورتی که سکته مغزی خاموش را تجربه کنید، احتمالاً متوجه آن نمی شوید مگر اینکه اسکن مغزی انجام دهید و آسیب نمایان شود. ممکن است مشکلات جزئی حافظه یا کمی مشکل در حفظ تعادل داشته باشید. پزشک متخصص مغز و اعصاب ممکن است بتواند علائم سکته مغزی خاموش را بدون آزمایش هم مشاهده کند.

پس از سکته مغزی خاموش، سی تی اسکن مغز یا MRI لکه های سفید یا ضایعاتی را در مغز نشان می دهد که در آن سلول ها عملکرد خود را متوقف کرده اند. نشانه‌های ظریف دیگری از سکته‌های مغزی خاموش وجود دارد که اغلب با افزایش سن اشتباه گرفته می‌شوند، مانند مشکل در حفظ تعادل، افتادن یا زمین خوردن، نشت ادرار، تغییرات خلق و خو و کاهش توانایی تفکر.

علائم سکته مغزی خاموش

بسیاری از افراد از علائم واضح سکته مغزی مانند افتادگی بیش از حد صورت به دلیل شل شدن عضلات آگاه هستند، اما واقعیت این است که با علائم سکته مغزی خاموش آشنایی ندارند. این بدان معناست که سکته مغزی خاموش کاملاً ممکن است بدون اینکه کسی متوجه آن شود اتفاق بیفتد. با این حال، هر سکته مغزی می تواند تأثیرات زیادی بر بدن فرد داشته باشد، از جمله آسیب دائمی به مغز و سلول های آن.

گاهی اوقات یک سکته مغزی خاموش که با علائم کمتر شناخته شده یا کمتر آشکار همراه باشد، می تواند به مغز و بدن به طور کلی آسیب بیشتری وارد کند. کسانی که نمی دانند سکته کرده اند ممکن است مدت طولانی تری بدن خود را بدون درمان رها کنند. برخلاف اتفاقاتی مانند حمله قلبی که در آن علائم واضحی از ناراحتی یا درد وجود دارد، سکته مغزی خاموش ممکن است شامل علائم خفیف تر زیر باشد:

• عدم تعادل ناگهانی

• از دست دادن موقت کنترل عضلات (شامل مثانه)

• از دست دادن حافظه به صورت خفیف

• تغییرات ناگهانی در خلق و خو یا شخصیت

• مشکلات مربوط به مهارت ها و توانایی های شناختی

در هر زمان، در صورتی که هر یک از این علائم سکته خاموش مشاهده شدند، باید فوراً با اورژانس تماس بگیرید. حتی اگر فرد ادعا کند که علائم دیگر آشکار نیستند، باید در اسرع وقت به دنبال ملاقات با پزشک باشد؛ در غیر این صورت حتی امکان بروز عوارض تاخیری پس از سکته مغزی خاموش نیز برای بیمار وجود خواهد داشت.

سکته های خاموش شایع تر از آنچه تصور می شود هستند

یک مطالعه روی افراد میانسال بدون هیچ نشانه آشکاری از سکته مغزی نشان داد که حدود ۱۰ درصد از آنها آسیب مغزی ناشی از حد اقل یک مورد سکته مغزی خاموش داشته اند.

آسیبی که اتفاق می افتد دائمی است، اما درمان ممکن است به تحریک سایر قسمت های مغز کمک کند تا توانایی هایی را که ممکن است ضعیف شده باشد دوباره به دست بیاورید.

دلایل سکته مغزی خاموش

مغز برای عملکرد صحیح به خون غنی از اکسیژن و جریان خون بدون وقفه نیاز دارد. هنگامی که این جریان اکسیژن قطع می شود، سکته مغزی رخ می دهد. بسته به اینکه کدام قسمت از مغز آسیب ببیند، علائم سکته مغزی ممکن است متفاوت باشد. یک سکته خفیف یا حمله ایسکمیک گذرا (TIA) نیز می تواند قبل از یک سکته واقعی رخ دهد. کسانی که قبلاً یک سکته خفیف را تجربه کرده‌اند، به احتمال زیاد در آینده دچار سکته مغزی شدید می‌شوند. علائم سکته مغزی خاموش می تواند به سرعت ناپدید شود، اما هنوز هم باید از کمک های پزشکی برای جلوگیری از بروز مشکلات بعدی استفاده شود.

دو نوع سکته مغزی وجود دارد. سکته مغزی ایسکمیک نتیجه انسدادی مانند لخته خون است و سکته هموراژیک نتیجه خونریزی است. سکته مغزی بیشتر به عنوان یک سکته مغزی ایسکمیک، نتیجه انسداد تشخیص داده می شود. سکته های مغزی که به عنوان خونریزی یا هموراژیک طبقه بندی می شوند ممکن است برای کاهش علائم و کمک به بهبودی فرد نیاز به جراحی داشته باشند.

در صورتی که فرد فشار خون بالا یا ضربان قلب نامنظم داشته باشد، احتمال بروز سکته مغزی خاموش افزایش می یابد. تشخیص سکته‌های مغزی خاموش گاها بسیار دشوار است، زیرا خون رسانی به بخشی از مغز را مختل می‌کند که عملکردهای حیاتی مانند صحبت کردن یا حرکت را کنترل نمی‌کند. اگر فردی یک یا چند سکته مغزی خاموش داشته باشد، ممکن است دچار مشکلات فکری و حافظه شود. سکته های خاموش می تواند منجر به سکته های شدیدتر شود.

چه کسانی در معرض خطر سکته مغزی خاموش قرار دارند؟

از آنجایی که سکته مغزی خاموش تنها از طریق آزمایش های تصویربرداری قابل مشاهده است، تشخیص زمان وقوع آن برای بیماران و اطرافیان آها دشوار است. در چنین شرایطی، یکی از بهترین استراتژی‌ها، آشنایی با عوامل خطری است که احتمال وقوع سکته‌های خاموش را افزایش می‌دهند. عوامل خطر اصلی برای سکته مغزی خاموش عبارتند از:

•دیابت

•فشار خون بالا

•کلسترول بالا

•مصرف مواد مخدر

•استرس

•سیگار کشیدن

•بیماری عروق مغزی

•فیبریلاسیون دهلیزی

• چاقی

•شیوه زندگی کم تحرک

عوارض احتمالی سکته مغزی خاموش

اگر فردی دچار سکته های خاموش مکرر شود، می تواند آسیب قابل توجه و دائمی ایجاد ببیند. سکته مغزی خاموش می تواند منجر به زوال شناختی و زوال عقل شود که تأثیر شدیدی بر حافظه دارد. با گذشت زمان، اثرات سکته های خاموش متعدد می‌تواند تجمع پیدا کند و منجر به آسیب بیشتر حافظه و مشکلات دیگر شود. اثرات سکته های مغزی خاموش مکرر در نهایت می تواند عملکرد صحیح مغز را با مشکل مواجه کند. سکته‌ مغزی خاموش در نهایت می‌تواند بر حرکت و گفتار تأثیر نیز بگذارد زیرا بخش‌هایی از مغز که مسئول این عملکردها هستند می‌میرند.

پیشگیری از سکته مغزی خاموش

در صورت ابتلا به فشار خون بالا، بیماری قلبی، بیماری عروقی، دیابت یا ضربان قلب نامنظم به دلیل شرایطی به نام فیبریلاسیون دهلیزی، شانس ابتلا به سکته مغزی خاموش در شما افزایش می یابد.

تغییر در شیوه زندگی می تواند به کاهش احتمال سکته مغزی خاموش و بیماری قلبی کمک کند. این عادات سالم می توانند به جلوگیری از سکته مغزی خاموش کمک کنند:

• فشار خون خود را کنترل کنید تا بیش از حد بالا نباشد.

• کلسترول خود را چک کنید.

• قند خون خود را در سطح مناسب نگه دارید.

• اگر سیگار می کشید، آن را ترک کنید.

• از یک رژیم غذایی سالم استفاده کنید که شامل مقدار زیادی میوه، سبزیجات تازه و غلات کامل باشد. مصرف چربی های اشباع شده، نمک و شکر را کاهش دهید.

• ورزش منظم داشته باشید.

• وزن تان را متعادل نگه دارید.

سکته‌های مغزی و حملات قلبی اغلب با هم در ارتباط هستند، زیرا هر دو می‌توانند به دلیل انسداد یا گرفتکی اطراف ارگان‌های اصلی مربوطه، یعنی قلب و مغز، ایجاد شوند. اگرچه احتمال بروز سکته مغزی خاموش در افراد بالای ۶۵ سال بیشتر است، به خصوص برای کسانی که بیماری قلبی دارند، عادات و برنامه های پیشگیرانه باید در طول سال های جوانی فرد انجام شوند.

می توان با ورزش کردن ۳ تا ۵ بار در هفته، داشتن یک رژیم غذایی متعادل، پایین نگه داشتن فشار خون با تمرینات یوگا یا سایر اشکال مدیتیشن، ترک سیگار، کاهش مصرف قند، و کاهش مصرف الکل و نمک از سکته مغزی خاموش جلوگیری کنند.

توانبخشی پس از سکته مغزی خاموش

روند بهبودی پس از سکته مغزی خاموش می تواند طولانی و طاقت فرسا باشد. با این حال، راه‌های مختلفی برای کمک به افرادی که دچار سکته مغزی شده‌اند، وجود دارد.

در مورد کسانی که مشکلات حرکتی یا هماهنگی ماهیچه‌ها را دارند، فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند به بیماران کمک کنند تا سطح حرکت خود را افزایش دهند. متخصصان تغذیه می توانند به افرادی که دچار سکته مغزی خاموش  شده اند و دچار اختلال بلع یا جویدن غذا شده اند کمک کنند. در نهایت، گفتاردرمانگران به دنبال توانبخشی برای برقرارری ارتباط کلای پس از سکته مغزی خاموش خواهند بود.

اگر فردی سکته مغزی خاموش را تجربه کند، باید یک سری آزمایشات را انجام دهد. این آزمایشان می توانند شامل سی تی اسکن، ام آر آی و همچنین نوار قلب برای بررسی ناهنجاری های قلبی یا آزمایش خون برای بررسی شرایط زمینه ای که ممکن است علائمی شبیه به سکته مغزی خاموش ایجاد کند، باشد. اگر سکته مغزی خاموش باعث نارسایی قلبی شده باشد، می توان آن را با تعویض دریچه قلب درمان کرد.

پس از اینکه نوع سکته مغزی ، ناحیه آسیب دیده مغز و میزان آسیب مشخص شد، می توان گزینه های درمانی را بر این اساس انتخاب کرد. بسته به میزان آسیب، درمان ممکن است شامل ترومبولیز باشد، فرآیندی که برای حل کردن لخته‌های خون و بازگرداندن جریان خون از طریق استفاده از دارو اعمال می‌شود. همچنین ممکن است برای تسکین یک بیماری زمینه‌ای مانند فشار خون بالا (که یک عامل خطر اصلی برای سکته‌های مغزی خاموش است) دارو تجویز شود. ممکن است برای ترمیم شریان‌های آسیب‌دیده، کاهش فشار ناشی از خونریزی یا برداشتن لخته خونی که به دارو پاسخ نمی‌دهد، جراحی لازم باشد.

در برخی موارد، اگر آسیب دائمی و غیرقابل درمان باشد، می توان اثرات آن را با درمان های مختلف کاهش داد. این درمان به تحریک سایر قسمت‌های مغز کمک می‌کند تا فرد توانایی‌هایی را که ضعیف شده‌اند دوباره به دست آورد.

با این وجود، پیشگیری همیشه بهتر از درمان است و می توان با اتخاذ و حفظ یک سبک زندگی سالم از خطر ابتلا به هر نوع سکته مغزی خاموش جلوگیری کرد. این شامل ترک عادات بد مانند سیگار کشیدن، ورزش منظم و خوردن یک رژیم غذایی سالم است که شامل مقدار زیادی میوه، سبزیجات و غلات کامل، با حداقل چربی اشباع شده، نمک و شکر است. همچنین مهم است که به طور منظم وزن بدن، فشار خون، کلسترول و سطح قند خون را چک کنید تا مطمئن شوید که همه آنها در محدوده سالم قرار دارند.

خبر خوب در مورد سکته مغزی خاموش

خبر خوب این است که سکته‌های خاموش معمولاً تأثیر کمتری دارند، زیرا در مکان‌هایی رخ می‌دهند که سایر قسمت‌های مغز می‌توانند هر گونه آسیبی را جبران کنند. به طور خلاصه، اگر قسمت خاصی از مغز آسیب ببیند، سایر مسیرهای عصبی مجاور می توانند آن عملکردها را بر عهده بگیرند.

اغلب اوقات، اگر پس از یک سکته خفیف توانسته اید به خوبی وضعیت مدیریت کنید، به احتمال زیاد بدن و مغزی سالم خواهید داشت.

به طور کلی، افرادی که جوان‌تر هستند و از نظر بدنی سالم تر هستند، اغلب می‌توانند از سکته مغزی خاموش با علائم یا ناتوانی کم یا بدون هیچ‌گونه عوارضی برگردند.

خبر بد در مورد سکته مغزی خاموش

تجربه کردن سکته مغزی خاموش به طور کلی نشان می دهد که شما یک یا چند عامل خطر سکته مغزی را دارید. این عوامل شامل عوامل خطرزای  مادرزادی (آنهایی که با آنها متولد شده‌اید) و عوامل خطر سبک زندگی (آنهایی که می‌توانید  تغییر دهید یا کنترل کنید) می‌شوند.

عوامل خطر رایج سکته مغزی خاموش عبارتند از بیماری عروق مغزی، فشار خون بالا، بیماری قلبی، دیابت، کلسترول بالا، اختلال لخته شدن خون، و سیگار کشیدن.

مدیریت این عوامل خطر از طریق دارو، رژیم غذایی، ورزش و کنترل استرس برای سلامتی شما مهم است

علاوه بر این، داشتن یک یا چند سکته مغزی خاموش در گذشته، خطر ابتلا به علائم عصبی را در صورت بروز سکته دیگری در آینده افزایش می‌دهد.

سکته های مغزی خفیف مکرر می توانند عوارض جدی مانند پارکینسون عروقی یا زوال عقل عروقی را به دلیل آسیب تجمعی به چندین ناحیه مغز ایجاد کنند. در صورتی که بخش‌های بیشتری از مغز آسیب ببیند، سایر بخش‌ها دیگر قادر به جبران نقصان عملکرد آنها نخواهند بود.

تفاوت سکته مغزی خاموش و سکته مغزی خفیف

سکته مغزی خاموش با سکته مغزی خفیف یکسان نیست. یک سکته مغزی خفیف یک حمله ایسکمیک گذرا (TIA) را توصیف می کند.  حمله ایسکمیک گذرا یک سکته مغزی است که علائم قابل توجهی ایجاد می کند که بدون هیچ آسیب طولانی مدت مغزی معکوس شده و کاملاً بهبود می یابد. این یک هشدار است، اما در MRI مغز یا سی تی اسکن مغز ظاهر نمی شود.

برخلاف سکته مغزی خاموش، سکته مغزی خفیف آسیب قابل توجهی به مغز وارد نمی کند. سکته مغزی خفیف اغلب سکته‌های مغزی آینده را پیش‌بینی می‌کند و برای جلوگیری از وقوع آنها همان توصیه هایی که برای پیشگیری از دچار شدن به سکته مغزی خاموش ارائه شد حائز اهمیتند.

سخن آخر

در صورتی که پزشک تشخیص دهد که شما قبلاً سکته‌ مغزی خاموش داشته‌اید، آزمایش‌های غربالگری را برای ارزیابی عوامل خطر توصیه می‌کند. گام بعدی کنترل عوامل خطر است، از طریق اقداماتی مانند مصرف داروهای قلب یا فشار خون، تغذیه مناسب، کاهش کلسترول یا مدیریت نمک در رژیم غذایی، ورزش، و کاهش مصرف سیگار یا استرس.

تحریریه وب سایت دکتر حبیبه نژاد بیگلری

تب و تشنج در کودکان
درباره مغز چه سوالاتی دارید؟
درباره مغزمان بیشتر بدانیم
بپرسید
مغزمان را بیشتر بشناسیم

دیدگاه خود را بنویسید

ایمیل شما به دیگر کاربران نمایش داده نمی شود